และเรื่องนี้ คู่หูบะหมี่รถลาก นารุโตยะ ก็เป็นอีกเรื่องนึงที่ผมเพิ่งอ่านจบหมาดๆ ครับ ก่อนที่จะไปยังจุดอื่นขอเล่าเรื่องย่อของเรื่องนี้ให้ทราบก่อนแล้วกันนะครับ เรื่องนี้เริ่มต้นขึ้นที่ นายนารุมิ หนุ่มไม่เอาถ่านไร้งานไร้ความรับผิดชอบ ใช้ชีวตไปวันๆ ได้เดินไปเจอรถเข็นบะหมี่คันนึงถูกทิ้งไว้อยู่ในป่า เขาก็เลยมีไอเดียขึ้นว่า งั้นก็เข็นขายบะหมี่ไปเรื่อยๆ ค่ำไหนนอนนั่นก็แล้วกัน ว่าแล้วเขาก็เดินทางไปยังที่ต่างๆ และใช้ชีวิตแบบที่ว่านี่แหล่ะ แต่มันแย่มากๆตรงที่ตคัว นารุมิ เองนั้นไม่ได้อยากขายบะหมี หรือ ราเม็งนี่อะไรเป็นจริงเป็นจังหรอกครับ แค่อยากใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยๆ ไปวันๆ ตัวเขาเองก็กินเหล้าทั้งวัน ขายบ้างไม่ขายบ้าง...

ถ้าเราพูดถึงบุคคลสำคัญของทางฝั่งประเทศจีน ทั้งก่อนรวมเป็นจีน หรือหลังรวมเป็นจีนแล้ว เราก็จะพบว่าผู้เขียนการ์ตูนฝั่งจีนหรือฮ่องกงรวมทั้งไต้หวัน หลายๆคน จะนำเรื่องเกี่ยวกับจักรพรรดิ์จีนหรือที่เรียกว่าองค์ฮ่องเต้มาเขียนกันอย่างมากมาย จนผมรู้สึกว่าเกือบจะทุกราชวงค์กันเลยทีเดียว จริงบ้าง เสริมบ้าง เติมบ้างเพื่อความสนุกในการอ่าน ซึ่งการเขียนเกี่ยวกับชีวประวัติของฮ่องเต้เหล่านี้ ถือเป็นทั้งเกร็ดความรู้(ที่ต้องกรองบ้าง) ให้กับคนอ่านอย่างเราๆนะ ซึ่งด้วยลักษณะการเขียนและลายเส้นทีเป็นเอกลักษณ์มากๆของฝั่งนั้น ก็ถือว่าช่วยล้างตาให้กับพวกเราๆ ยามที่อ่านฝั่งญี่ปุ่นมากไปได้ด้วยเช่นกันนะครับ แต่วันนี้เราไม่ได้นำการ์ตูนที่พูดถึงองค์ฮ่องเต้มานำเสนอครับ แต่เรานำการ์ตูนที่พูดถึงบุคคลสำคัญของจีนคนนึงซึ่ง(เกือบ)ทุกคนที่เคยอ่านหรือดูหนังจีนย่อมจะได้เคยอ่านหรือได้ยินชื่อเขาไม่มากก็น้อย ผมกล้าบอกเลยนะว่าเขาดังจริงๆ ซึ่งคนนี้ก็คือเจ้าของวลีอมตะที่ว่า รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง และคนๆนั้นก็คือ ซุนวู นั่นเองครับ...

ที่ผมยกเรื่องฮิคารุเซียนโกะมานั้นเพราะเรื่องที่ผมกำลังพิมพ์อยู่นี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับกระดานไม้เล็กๆเช่นกัน แม้มันจะไม่ใช่หมากล้อม แต่เป็นหมากรุกญี่ปุ่น ที่คนไทยอย่างเราไม่เคยเล่นหรือรู้จักกันเช่นกัน แต่มีสิ่งที่เหมือนกับเรื่องฮิคารุนั่นก็คือชั้นเชิงและความเก่งของอ.คนเขียนที่สามารถทำให้เรื่องนี้สนุก แม้ความสนุกนั้นจะแตกต่างจากฮิคารุโดยสิ้นเชิงก็ว่าได้ หากเรื่องฮิคารุเรารู้สึกได้ถึงความสนุกในการดำเนินเรื่องแล้วละก็เรื่องนี้เราจะรู้สึกถึงความเศร้าที่เกาะกินหัวใจพร้อมกับแสงและความอบอุ่นที่แทรกตัวให้หัวใจของเราสัมผัสถึงมันได้ เรื่องราวของตราบวันฟ้าใส เริ่มขึ้นเมื่อ คิริยามะ เรย์ ต้องสูญเสีย พ่อ แม่ และน้องสาวในคราวเดียวกัน ในขณะที่ตัวเองกำลังอยู่ในอามรณ์เสียใจ อ้างว้าง สับสน ทำตัวไม่ถูกและกำลังถูกบรรดาญาติๆเกี่ยงในการดูแลนั้น เพื่อนคนนึงของพ่อเรย์ ก็ได้ยื่นมือพร้อมกับถามเขาว่า เขาชอบเล่นหมากรุกญี่ปุ่นไหม ด้วยความที่ตัวเรย์นั้นเคยเล่นหมากรุกกับพ่อของเขาเป็นระยะ และเคยเล่นกับเพื่อนพ่อคนนี้ด้วย เขาจึงตอบไปว่าชอบ...

อาจจะดูสับสนกับการขึ้นต้นรีวิวครั้งนี้ซักหน่อยเพราะอย่างที่ผมบอกว่าผมไม่รู้จะรีวิวเรื่องนี้ไว้ว่ายังไงดีครับ เริ่มแรกเลยเรื่องนี้เป็นการ์ตูนที่ผมได้มานานแล้ว แต่ก็ไม่ได้หยิบมาอ่านซักที เคยหยิบมาอ่านประมาณตอนแรกของเรื่อง แล้วก็วางทิ้งไว้ไปหาเรื่องอื่นอ่านก่อน ความรู้สึกที่อ่านตอนแรกจบ ผมว่าเนื้อเรื่องมันไม่ได้ซ้ำกับเรื่องอื่นๆ มาก แต่มันจะมีรายละเอียดที่ผมเคยเจอแบบนี้แล้วในเรื่องก่อนๆ และด้วยการแปลที่ผมว่ามันดูขัดๆ กันมันก็เลยไม่ชวนให้อ่านต่อครับ แต่ก็ไม่สามารถที่จะทิ้งขว้างหรือบอกกับตัวเองได้เลยว่าเรื่องนี้ไม่สนุกไม่อ่านแล้ว เพราะด้วยลายเส้นของอ.ท่านนี้ที่ผมชอบมากมาตั้งแต่ก่อนครับ เป็นอ.ที่มีผลงานต่อเนื่องมาเรื่อยๆ แม้ไม่ดังมาก แต่สำหรับผมเป็นลายเส้นที่คุ้นเคยเอามากๆ และก็สวยเอามากๆเช่นกัน และเรื่องก่อนๆที่อ.เคยเขียนและผมเคยอ่าน ก็จะวนๆ อยู่กับเรื่องพลังพิเศษ ปีศาจ วิญญาณ อะไรประมาณนี้อยู่แล้ว และด้วยลายเส้นแสนเฉียบเหล่านี้ทำให้ทุกเรื่องที่ผมเคยอ่านมันน่าตื่นตาตื่นใจเอามากๆ แทบจะเรียกว่าละสายตาไม่ได้เลยครับ...

ในการ์ตูนหมวดข้ามเวลาที่ผมอ่านมาหลายๆเรื่องนะครับ เรามักจะเจอตัวเอกจากอนาคตที่ได้ย้อนเวลากลับไปหาอดีต และได้แก้ไขเรื่องพลาดๆที่ตัวเองเคยทำไว้ให้มันดีขึ้นอยู่เยอะครับ แต่เราจะไม่ค่อยได้เจอเรื่องที่ตัวละครจากอดีตได้ข้ามเวลามาสู่อนาคตน้อยมาก อาจด้วยลึกๆ แล้วคนเราทุกคนอยากจะย้อนอดีตเพื่อไปแก้ไขปัญหาบางอย่างหรือเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเองกันแทบทุกคนครับ เราจึงจินตนาการและมีอารมณ์ร่วมเวลาได้อ่านการ์ตูนย้อนเวลาพวกนี้ ซึ่งนั้นก็เป็นจุดขายหลักของการ์ตูนย้อนเวลาก็ว่าได้ . แต่ขณะเดียวกัน ตัวละครที่จากอดีต ได้ข้ามไปสู่อนาคตด้วยวิธีใดก็ตามนั้น สิ่งเดียวที่เรานึกออกก็คงเป็นเรื่องความตื่นตาของตัวละครที่ได้ไปสู่โลกอนาคตที่ทุกอย่างเจริญแตกต่างจากอดีต เราคงฮาและสนุกเวลาเห็นตัวละครทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่านั่นคืออะไร นี่คืออะไร ทั้งๆเจ้าสิ่งที่ทำให้เขาแตกตื่นนั้นสำหรับเรามันคือเรื่องปกติเอามากๆ เลยครับ และสำหรับเรื่องนี้ก็เช่นกัน เป็นเรื่องของตัวละครในอดีตที่ได้ข้ามห้วงมิติเวลา จากอดีต ไปสู่อนาคตเพื่อเชื่อมต่อกับภารกิจอันใหญ่หลวงที่พระเอกเราได้รับมา.. แต่เขาหาคำตอบไม่ได้ในโลกของเขา และในโลกปัจจุบันนี้เขาได้พบสิ่งแปลกใหม่เพื่อนำไปสร้างภารกิจของเขาให้สมบูรณ์ ใช่ครับ...

ถ้าพูดถึงแวมไพร์ซึ่งเป็นผี ปีศาจชนิดนึงในโลกของทางฝั่งยุโรปแล้วนั้น เราจะได้เห็นตัวเอกตัวนี้กระจายอยู่ในทุกๆที่แน่นอนครับ ไม่ว่าจะเป็น หนัง ภาพยนตร์ นิยาย บทละคร หรือแม้กระทั่งการ์ตูน เพราะเป็นปีศาจที่ฮิตเอามากๆเลยครับ และเจ้าแวมไพร์ก็จะถูกเติมแต่งแล้วแต่แนวในเรื่องนั้นๆ ว่าต้องการให้ออกมาเป็นแบบไหน เอาเป็นว่าผมเห็นมาหมดแล้วนะ ทั้งแบบน่ากลัว เท่ๆ โหดๆ สยองๆ ฮาๆ หรือติ๊งต๊องก็ตามครับ ซึ่งเรื่องที่ผมกำลังเขียนอยู่นี้ก็เช่นกัน ตัวเอกเป็นแวมไพร์หนุ่มชั้นสูงที่อยู่ในโลกปีศาจ เก่ง ปกครองพื้นที่บริเวณนึงอยู่พร้อมกับลูกน้องที่พักดี เพียงแต่แตกต่างจากแวมไพร์จากเรื่องอื่นนิดหน่อยตรงที่เขา ติดการ์ตูน...

เอาเข้าจริงๆเรื่องนี้สร้างความสับสนให้กับผมไม่ใช่น้อยเลยนะครับ ด้วยเนื้อเรื่องที่จะบอกว่าอิงกับคำสอนทางศาสนาบางศาสนา ซึ่งผมว่าเป็นตัวเปิดเรื่อง แต่พอเดินทางไปเรื่อยๆ มันเป็นเรื่องของการเรียนรู้และเข้าใจในสิ่งที่กำลังเจออยู่ แต่ขณะที่ผมอ่านแล้วรู้สึกอย่างนั้น ตัวละครก็สร้างความสับสนด้วยการตัดสินใจทำเรื่องอะไรบางอย่างออกมาให้ผมงง ซะงั้น วันอาทิตย์ที่ไม่มีพระเจ้า เริ่มต้นด้วยหมู่บ้านแห่งนึงที่เงียบสงบ ที่ตั้งอยู่ในโลกแห่งนึง คนในหมู่บ้านดูเป็นคนดีมีน้ำใจ ให้กับสาวน้อยที่ทุกคนเรียกว่า ผู้พิทักษ์สุสาน ? ทุกคนดูใส่ใจกับสาวน้อยคนนี้มาก แต่เมื่อผู้ชายคนนึงได้เดินผ่านเข้ามา เสียงปืนและการกรีดร้องจึงเกิดขึ้น คนทั้งหมู่บ้านถูกฆ่าหมด สร้างความตกใจให้กับสาวน้อยเป็นอย่างมาก จนชายหนุ่มคนนั้นแปลกใจว่าทำไมต้องตกใจด้วย ในเมื่อคนในหมู่บ้านที่ถูกฆ่าไปนั้น แท้จริงแล้วพวกเขาก็คือคนที่ตายมาก่อนหน้านี้แล้ว และเธอ ซึ่งเป็นผู้พิทักษ์สุสาน...

นี่เป็นอีกเรื่องนึงที่ผมต้องเกริ่นไว้ก่อนเลยว่าเพราะอะไรผมถึงหยิบเรื่องนี้มาอ่านนะครับ เหตุผลข้อเดียวเลยที่ผมหยิบเรื่องนี้มาจากร้านหนังสือก็คือ เรื่องนี้เป็นผลงานของอ. Hitoki Endo ซึ่งผมติดตามมาตั้งแต่เรื่อง Eden ครับและเรื่อง Eden นี้คือโครตชอบเลย สุดๆ และที่สุดเลยครับ เพราะฉะนั้นเมื่อผมเห็นผลงานใหม่ชิ้นนี้ของอ.เขาออกมาผมก็เลยหยิบมาโดยไม่ลังเลซักนิดครับ และคาดหวังว่าเรื่องนี้มันน่าจะมีดราม่าหรืออะไรซักอย่างให้ตามนะ เพราะแนวของอ.มันคือ โหด เลว ดี นี่เองครับ แต่บอกเลยว่าหลังจากที่อ่านไปได้ 10 เล่ม มันไม่ใช่อย่างที่คิดซะเลยครับ ตอนเขียนเรื่อง Eden...

หากถามว่าทุกท่านอ่านการ์ตูนแนวการผจญภัยในอวกาศ อาวุธทรงพลังโบราณที่ทำลายล้างจักรวาลได้ อะไรประมาณนี้มากี่ครั้งแล้วครับ สำหรับผมไอ้เนื้อเรื่องแนวๆ นี้ก็อ่านมาไม่น้อยนะครับ ถือว่ายอดฮิตอีกแนวนึงก็ได้นะเรื่องแบบนี้ ซึ่งผมก็จะบอกว่าเรื่องที่กำลังนำเสนออยู่นี้ก็แบบนี้เต็มๆเลยนะ พูดอย่างนี้ทุกคนจะเบื่อกันไหมครับ อย่าเพิ่งเบื่อนะครับ เพราะเรื่องนี้อ่านเพลินไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิดกันนะครับ. คู่แสบตะลุยจักรวาลเริ่มต้นขึ้นในจักรวาลอันไกลโพ้น ในดาวเล็กๆสุดขอบจักรวาลดวงนึง ดาวดวงนี้มีเด็กอยู่คนนึงอาศัยอยู่ชื่อว่า โรบิน ณ ดาวดวงนี้ ตัวเขาเองต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยวตามที่พ่อของเขาที่เคยมีชีวิตอยู่ได้สั่งเสียก่อนตายไว้ให้เขาเป็นคนดี และวันนึงก็มียานอวกาศลำเล็กลำนึงตกมาในดาวของเขา เขาก็ได้ช่วยชีวิตคนในยานไว้ ซึ่งเขาตนนั้นชื่ออุซาคิจิ และขณะที่คุยกันได้ไม่นานก็มียานจำนวนมากมาตามจับ อุซาคิจิกลับเพราะเขาเป็นนักโทษที่แหกคุกมา ซึ่งโรบินต้องเข้าไปช่วยเพราะสำหรับโรบินแล้ว อุซาคิจิคือเพื่อนคนแรกที่เขาเจอหลังจากพ่อตายและต้องโดดเดี่ยวอยู่คนเดียวมานาน แต่มันไม่จบแค่นั้นเพราะขณะนั้นเอง...

เรื่องนี้มีความต่างเพราะเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นในโลกของเราเองไม่ต้องไปยังต่างโลกให้เสียเวลาทุกเหตุการณ์ทุกตัวละครมันเกิดขึ้นในญี่ปุ่นและอยู่บนเกาะเล็กๆเกาะนึงซึ่งศูนย์กลางทุกอย่างอยู่ที่ดันเจี้ยนนี่แหล่ะครับ. อุซามิคุงคือหนุ่มแว่นที่ถูกเพื่อนคือ อาราอิคุง ชวนมาเริ่มต้นชีวิตม.ปลายที่โรงเรียน ดันโจซึ่งตั้งอยู่บนเกาะเก็นโกโร่ ด้วยคำชัดชวนที่ว่า โรงเรียนสหแห่งนี้ ให้สาวๆ ในโรงเรียนใส่ชุดว่ายน้ำเข้ามาเรียนได้ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ชีวิตม.ปลายที่ซาบซ่านต้องรออยู่แน่ๆ อุซามิคุงเลยสมัครเรียนและมุ่งหน้าไปยังเกาะเก็นโกโร่แห่งนี้ด้วยข้อมูลแค่เนี่ย แต่ว่าเมื่ออุซามิมาถึงจึงได้รู้ว่าที่นี้ไม่ใช่เกาะธรรมดาเพราะที่นี้มีดันเจี้ยนโผล่ขึ้นมากลางเกาะจนทำให้ผู้คนมากมายหลั่งไหลเดินทางมาเผื่อขุดหาของตามที่รู้กันว่าในดันเจี้ยนจะต้องมีอะไรพิเศษอยู่มากมาย ทำให้เกาะนี้เป็นเป้าหมายของนักล่าและผู้ต้องการผจญภัย และโรงเรียนดันโจ ก็ตั้งอยู่บนพื้นที่ดันเจี้ยนนี้ด้วย สิ่งเหล่านี้ อุซามิไม่รู้และที่ไม่รู้เลยก็คือ โรงเรียนแห่งนี้แทบจะเป็นโรงเรียนสำหรับเหล่าผู้ต้องการผจญภัยในดันเจี้ยนโดยเฉพาะ สาวๆ ที่อุซามิคุงฝันหาในชุดบิกินี่ คงจะไม่เจอ แต่คงได้เจอสาวๆ ใส่เกราะออกล่าสมบัติกันแทน และต่อจากนี้...